Onder een strakblauwe hemel, een prachtig zonnetje en hoge temperaturen, voor oktober erg hoog, is afgelopen zondag 15 oktober de jaarlijkse wedstrijd der winnaars van golfclub Bleijenbeek gespeeld. De inzet van deze Mastertrofee is natuurlijk de eeuwige roem door middel van de vermelding op het bord in het clubhuis.
Na een overweldigende winst in het strokeplay kampioenschap in September, heb ik niet meer gespeeld of überhaupt mijn golfstokken vast gehouden (met uitzondering van de verhuizing eind september naar ons nieuwe huis). In de tussentijd door verbouwing en renovatie geen tijd gehad om ook maar aan golf te denken, maar natuurlijk is het allemaal met een goed doel.
Met deze situatie in mijn achterhoofd heb ik mij toch ingeschreven voor de Mastertrofee, gezien ik hier als ‘oud’ winnaar altijd welkom ben, maar ook omdat ik de huidige strokeplay kampioen ben mag ik meespelen aan deze wedstrijd. Onder het mom van; “we zien wel waar het schip strandt”, zijn wij zaterdag als tweede flight op hole 10 gestart. Samen met Terry en Wilma mochten wij dus gaan proberen om Piet en Geeranne bij te houden, maar bovenal de strijd met elkaar aan te gaan om te zien wie de Master van 2017 zou gaan worden.
Na een ‘niet geweldige’ afslag, toch een nette par gemaakt op hole 10, en dat was voor mij het startsein van een lekker rondje golf (en helemaal gezien de situatie dat ik een maand niet gespeeld heb). Na 8 holes kwam er voor het eerst een slechte hole, waardoor de eerste 9 holes (10 t/m 18 in dit geval) in 17 punten gespeeld met 2 bogeys, 1 birdie en een triple bogey op hole 18. Dus eigenlijk niets aan de hand en gewoon lekker doorspelen. Hole 1 is altijd een uitdaging en als je daar dan een birdie maakt, weet je dat het gevoel goed zit. En prompt de volgende hole weer een triple bogey. Dus meteen weer met twee benen op de grond en even terug naar de realiteit. De strijd met Terry was vanaf de tweede negen helaas niet meer echt een strijd. Terry had ruzie met vooral zijn putter, maar ook de afslagen begonnen enige afwijkingen te vertonen. Uiteindelijk begon ook ik een aantal fouten te maken en daardoor komt dan toch weer die verbetenheid en strijd terug in de wedstrijd. Zowel Terry als Wilma waren goed teruggekomen en probeerden nog wat punten bij elkaar te sprokkelen. Op de laatste hole kwamen onze vaste supporters Jan en Tiny Slungers ons inhalen als ware kampioenen. Dank daarvoor. Maar ook kwamen wij zo te weten dat zowel Piet als Geeranne, echte kanshebbers voor de titel natuurlijk, niet echt lekker gespeeld hadden. Dus ergens fleurde daar ineens weer hoop op een mogelijke titel.
Dan begint het lange wachten op de uitslag, op het terras komen de eerste verhalen los en dan blijkt ineens dat ik met 27 bruto punten toch wel eens kans kon gaan maken om voor de derde keer de Mastertrofee te winnen.
Na een gezellige en zonnige nazit beginnen Tjeu en Loem aan de uitreikingen van de overall maandbeker prijzen, winnaars gefeliciteerd. Meteen aansluitend de uitreiking van de prijzen bij de stableford scores van de Mastertrofee. Hier hoorde ik mijn naam al niet vallen toen mijn score van 32 stableford punten voorbij kwam. Toen wist ik het zeker, er was niemand anders die 27 bruto punten of meer had gescoord. En daarmee was ik dan inderdaad de Master van 2017.
Graag maak ik van de gelegenheid gebruik om iedereen te bedanken voor weer een geweldig leuk en sportief seizoen. Ook natuurlijk de heren en dames van de WECO hartelijk bedankt voor de tomeloze inzet in het organiseren van wedstrijden, en daarbij een extra vermelding voor de inzet van onze Loem Hopman die toch maar weer al die maandbekers en clubkampioenschappen onder zijn hoede neemt en alles regelt.
Iedereen een goede winter en ga lekker golfen en/of trainen en tot volgend jaar bij de seizoensopening.
Groetjes Remco
Onderstaand de foto’s, met dank aan ‘hof’fotograaf Boudewijn Grünewald.
er zijn geen afbeeldingen gevonden