Tijdens de eerste wedstrijden op zaterdagochtend was het nog aan de natte kant maar daarna waren het prima omstandigheden voor het spelen van de jaarlijkse matchplay kampioenschappen. Op zondag kwam af en toe het zonnetje nog door en kon je het gras bijna horen groeien en groen zien worden. Op de baan was ook het nodige te zien.
Voor het kampioenschap op de Par 3-4 bij de heren hadden zich 16 spelers aangemeld waaronder enkele oud-kampioenen. Het schema wordt op handicap sterkte samengesteld en dan zou je verwachten dat de kampioen uit de 4 eerst geplaatste spelers zou komen.
Niets was minder waar. De ervaren outsider Hennie Janssen zat in de bovenste helft van het schema en schakelde met gedegen golfspel alle favorieten uit en trof in de finale Bert Colin en daar heb je zo nog maar niet van gewonnen want Bert kent ook elke grasspriet op de Par 3-4. Hennie kwam al snel op voorsprong en dwong Bert tot aanvallend spel en dat brengt altijd de nodige risicoâs met zich mee bij matchplay. Rondom de green was Hennie zondag onklopbaar en kreeg hij van Bert de hand op de 14e hole.
Voor het Dames kampioenschap op de CC hadden zich slechts 10 deelnemers gemeld. Dat betekende dat er âs ochtends twee wedstrijden gespeeld moesten worden om tot een aantal van 8 te komen die vanaf de middag wedstrijd in drie stappen gingen strijden om de titel.
Het waren uiteindelijk Geeranne GimbrĂšre en Stefanie Jacobs die elkaar succes wenste voor de finale. Geeranne verdedigde haar titel van vorig jaar en Stefanie moest het al enkele jaren doen zonder de hoogste eer. Een gelijk opgaande strijd werd uiteindelijk door Stefanie beslist op hole 16 en daarmee werd ze Matchplay Kampioene 2017.
Ook bij de heren op de CC werden geen voorwedstrijden gespeeld en werd op de zaterdagmorgen gestart met 16 deelnemers. Karsten Dittmar stond als eerste geplaatst en Terry Janssen als tweede. Deze hoge plaatsing hebben ze ook waar gemaakt want zondagmiddag stonden ze samen aan de start voor de finale partij. De eerste holes verliepen voorspoedig voor Terry waardoor Karsten al vroeg in de achtervolging moest. Op hole 7 produceerde Karsten een birdie vanaf 15 meter afstand en kwam hij terug op 3 down. Hole 8 was weer voor Terry en weg hoop op aansluiting. Op de tweede negen werd verbluffend goed gespeeld door beide spelers, gesteund door ervaren caddies. Voor Terry was uiteraard vader Wilbert present en Karsten had zich duur ingekocht door onze pro Gyan te contracteren. Interessant voor de vele volgers was de conversatie tussen Karsten en Gyan. Op hole 12 moest een lange put gemaakt worden en dan hoor je Gyan tegen Kartsen zeggen, staande achter de vlag, loop nu eens even naar mij toe om te âvoelenâ welke weerstand je moet overbruggen. Tip, gaan wij in het vervolg allemaal doen. Op hole 13 legt Terry de bal direct op de green en landt de bal van Karsten in de bunker. De bunkerslag is iets te hard en de bal rolt van de green de helling af en er zit niets anders op dan een strafslag te nemen om verder te kunnen spelen voor 4. Een moeilijke ligging, opwaartse helling zeker 5 meter green en dan pas de hole. Ongeveer 12 meter te overbruggen. Druk overleg tussen speler en caddy en dan komt de slotvraag van Gyan, âWaar wil je de chip laten landen?â. Antwoord van Karsten, âOp de rand van de greenâ. Antwoord Gyan, âDoe maarâ. Resultaat een magnifieke chip direct in de hole en âRidercupâ stemming bij de spelers en volgers. Maar ja Terry lag nog steeds voor 1 en bracht de stand met 2 putts op dormie en weg euforie.
Op hole 14 sloeg Terry zijn eerste bal rechts in lateraal water en Karsten prima rechtdoor op de fairway. Terry dropt en legt nummer drie op 100 meter van de green. Conversatie tussen Karsten en Gyan, wat gaan we doen, direct naar de vlag of behoudend met Ă©Ă©n slag voor naast Terry gaan liggen. Van deze conversatie was niemand getuige omdat iedereen rondom het bruggetje stond af te wachten. We denken dat Gyan gezegd zal hebben niet voor de vlag te gaan maar Karsten besloot om dat toch te doen. Een veel te lage bal ging net over of in de sloot. Bijna iedereen ging zoeken op de rand van de sloot maar enkelen meende de bal te hebben zien doorschieten richting de vijver op de fairway. En jawel hoor het was onze voorzitter zelf die de bal uiteindelijk vond in de vijver en Karsten kon met een drop zijn weg vervolgen en won met een sublieme put uiteindelijk hole 14. Op naar hole 15 met 4 up voor Terry en nog 4 holes te gaan. Na 2 slagen ligt Terry op de green en Karsten moet nog aan het werk. Na een te korte chip weet hij wederom met een perfecte putt toch par te spelen. Terry laat zijn trainingsmaat niet langer in het ongewisse en speelt met 2 putts zijn par binnen en dat was genoeg voor de titel.
Onze voorzitter reikte de prijzen uit en bedankte de wedstrijdleiders Loem Hopman en Marcel van Baal voor hun inzet gedurende twee lange dagen. Ook bedankte hij Ron Beumer, Marijke van Dam en Henk Bekius voor hun aanwezigheid en inzet als referee.
TC
Verslag matchplay kampioenschap Heren CC 2017
Wat een fantastisch weekend! Het waren de Matchplay kampioenschappen 2017. Een soort toernooi dat altijd geassocieerd wordt met zeer hoge spanningsgehalte. Helaas was het aantal inschrijvingen klein, maar toch is het een mooi toernooi geworden.
Toen Terry en ik de indeling voor de wedstrijd zagen, was voor ons een ding duidelijk, het feit dat we allebei de finale wilden bereiken, want dat betekent dat wij die tegen elkaar konden spelen, oftewel de droomfinale tussen de Oost-Duitse geheimwapen en de Noord Limburgse Goochelaar.
De achtste en de kwartfinale leek relatief eenvoudig te zijn, maar in de halve finale wisten we dat we Piet Cremers en Johannes van Ravenstein konden ontmoeten.
In mijn halve finale ging het super, de 1ste 9 holes tegen Johannes met 8 pars en 1 bogey 7 up na 9 holes waarna ik het kon afmaken op hole 12.
Nu snel naar Terry tegen Piet, het was erg spannend op de 1ste 9 holes, 1 up voor Terry na 10 en 3 up na 14. Terry kon het afmaken op hole 15 en dat deed hij. Dat betekende Finaleeeeeeeeeeee.
Nadat ik een caddie had gevonden (GolfPro Kyan) konden we aan de slag. Leuk voor ons dat er verschillende golfers meeliepen om de wedstrijd van dichtbij te volgen.
Hole 1 en hole 2 gingen naar Terry, 2 down. Nu kon ik een paar holes delen tot Terry een belangrijke birdy putt maakte op hole 6 en ik 4 down was. Hole 7 had ik eindelijk kans om iets terug te doen, ik maak een 25 meter Birdie putt in het midden van de hole en breng de stand terug naar 3 down. Op hole 8 had ik de eer en sloeg mijn drive richting het rechtse out of bounds gebied, dus snel een provisionele bal slaan (deze is natuurlijk altijd goed) maar gelukkig lag mijn 1ste bal nog inbound, maar uiteindelijk kon ik deze hole niet meer winnen.
Vervolgens werden hole 9 tot en met 12 gedeeld en gingen we naar de moeilijke hole 13, pin positie rechts achter wat betekent dat je een blinde slag naar de green slaat. Ik sla mijn bal in de bunker en Terry ligt op 5 meter voor de vlag. Vanuit de bunker kwam mijn bal in de hindernis terecht maar gelukkig kon ik met een strafslag toch nog een poging wagen om deze hole te winnen. Na een mooie chip van buiten de green voor bogey maakte Terry zijn par. Na hole 13 staat het 5 down en Dormie, nu het zo goed als klaar was had ik maar een doel voor ogen, proberen hole 15 te spelen zoals vorig jaar tegen Remco, dat lukte door het maken van een 6 meter putt voor par op hole 14. Nu naar hole 15, allebei een goede afslag op de fairway en met slag 2 naar de green. Deze hole eindigde in een par voor ons beiden en de wedstrijd was voorbij.
Het was een leuke finale en vooral erg spannend!!
Gefeliciteerd Terry je hebt het verdiend. Verder wil ik de iedereen bedanken die meegeholpen en meegespeeld hebben in dit fantastisch georganiseerd toernooi.
Karsten Dittmar
Verslag van de Par3-4 kampioen
Nadat ik mij had aangemeld voor het matchplay kampioenschap Par 3-4, mocht ik zaterdag 1 juli aantreden om 10.00u tegen Roel Janssen. Die ik qua golf niet goed ken.
Ik moest meteen vol aan de bak. Roel sloeg veel ballen meteen op de green. Klopte zijn handicap wel. Mooie swing, bleef rustig. Kortom een spannende wedstrijd, die ik gelukkig ternauwernood won. Omdat ik zelf gelukkig rustig bleef, lang niet altijd de green haalde, maar er steeds goed bij chipte en vervolgens uitholede.
Na lang wachten, ongeveer twee uur, mocht ik tegen Loem Hopman. Moest kunnen, want ik weet hoe Loem speelt. Op de 14e hole kon ik al putten voor de match. Op ongeveer 40/50 cm. Kat in het bakkie. Maar wat gebeurde. Ik miste. Maar dormi, wat kan mij gebeuren. Vervolgens raakte ik geen bal meer. Loem won de een na de andere hole. De gemiste putt zat duidelijk tussen de oren. Gelukkig halvede ik wel hole 18. Poeh, poeh.
Sââzondags mocht ik weer om 10.00u aantreden tegen Ari Arts. Moet kunnen. Ari speelde best wel ok. Maar ook nu weer ââHennie blijf rustigâ. Bracht ik de ballen zonder fout in de nabijheid van de green. Ja ook Ari had betere afslagen dan ik. Maar mijn chips en putten waren dodelijk. Volgens mij werd Ari er gek van. En voor de stortbui, waren we al klaar.
Nu begon het wachten, tegen wie zou ik de finale mogen spelen. Na lang wachten, want zij hadden 19 holes nodig, kwam mijn voorkeur tegenstander als winnaar uit de bus. Bert Colin had gewonnen van Herman Thoonen.
Nu moest het gebeuren, de finale tegen Bert. Na 5 holes was het al 4 up. Ook nu weer âHennie blijf rustigâ. Bert moest het nu laten zien. Ja het is luxe, als je van de 4 wedstrijden nu de 3e weer verdedigend kan spelen. Op hole 8 maakte ik een goede strategische keuze. Bert had weer een prachtige afslag. Ik topte de afslag, lag slechts op 100 meter naast de bomen rechts van de fairway. Moest dus een approach slaan van 140/145 meter slaan. âHennie blijf rustigâ. Bij twijfel niet oversteken. Besloot dus uiteindelijk mijn bal bij de prachtige afslag van Bert te leggen. Dus Bert laat het zien. Hij sloeg in de waterhindernis. Ik chipte deze bal op de green. Bert moest steeds aanvallender spelen. Ik hoefde alleen bij te blijven. Weer op de 14e hole, net als bij Loem, kon ik de winnende put maken. Het zal toch weer niet? Maar nu maakte ik deze wel.
Toen besefte ik pas ‘Hennie je bent kampioen’. Ik werd emotioneel. Eindelijk, was ik van het gezeur af van Grada. Jij met jouw golf; âIk sta 4x op de borden in het clubhuisâ. Tot mijn eigen frustratie.
De les voor mij van het weekend. Geniet van het golf, blijf rustig, geen risico, doe wat je kan. En zie het resultaat
Ja het is een heerlijk gevoel. En de trofee blijft het hele jaar op de kast staan. Grada lekker puh.
En op deze plaats wil ik, de wedstrijdleiding bedanken, de referees en uiteraard mijn tegenstanders, want zonder hen, had ik niet kunnen winnen.
Hennie Janssen
er zijn geen afbeeldingen gevonden