Enkele weken geleden, zittend op het terras, hoorde ik over deze challenge. Mijn vraag aan Faziel, of ik daar aan mee mocht doen, antwoordde hij dat deze challenge bedoeld was voor de NGF-teamleden. Wat verbaasde mij de uitnodiging dat ik, als ik wilde, alsnog mee mocht doen. Misschien omdat ik 10 jaar NGF heb gespeeld voor Bleijenbeek. De eerste jaren in het eerste team waarmee toen ook Dirk Jan aan deelnam en daarna vele jaren in het tweede team. Waarvan ik vele jaren captain bij zowel het 1e als 2e mocht zijn.
Wij moesten ons op 19 mei om 7.00u melden. Want wij gingen 3x 18 holes spelen. 18 op de cc, 18 op de par ¾ en tenslotte 18 op de pitch en putt. Aangekomen op de parkeerplaats, stond er nog geen enkele auto. Had ik mij vergist in de datum? Maar gelukkig kwamen al snel de eerste auto’s met deelnemers aanrijden. De deur van het clubhuis was nog gesloten, maar werd al snel opengedaan.
Koffie met vlaai, ‘s morgens om 7:15u. Snel volgde de briefing door Rolf. En goedgemutst moesten wij, met de flightgenoten Wilma en Bert, naar hole 3. Zou ik het nog kunnen: 3x 18 holes? Ik had mij voorgenomen rustig te blijven. Ben ook niet met de driver begonnen maar rustig met de troubleshooter. Gaandeweg kwam ik in focus en in een flow. Baancatering met koffie of thee, werd op prijs gesteld. Na 18 holes met 36 stableford, geen slecht begin.
Van een uitgebreide lunch, werd vervolgens genoten. Aansluitend een shotgun op de par ¾. Ook nu lukte het gelukkig, om snel de flow weer op te pakken. De een na de ander bal vloog naar de green. Had wel een birdie, maar had er deze ronde meer moeten maken. Maar ik niet alleen zal hebben gevochten met de greens. Ook nu was er baancatering met watermeloen en druiven, heerlijk. Na 18 holes 38 stableford. Wat gebeurt mij? Hetzelfde als vorig jaar in het weekend van finales matchplay. Alsof ik buiten mijzelf trad, een soort trance. Niets of niemand kon mij uit het evenwicht brengen.
Na deze ronde par 3/4, wederom een korte briefing door Rolf en uitreiking van flesjes fris, naar hole 6 op de pitch en put. Daar verwelkomde ons Dirk Jan. Op de 6e speelden wij “beat the CEO”. Vervolgens begon iedere flight op zijn hole en zouden bij doorkomst in de eerste ronde op hole 6 tegen Dirk Jan spelen. Deze moest dus 9 keer afslaan tegen de dan passerende flight. En dus ook steeds weer die berg op en af lopen. Ondertussen wachtende verzorgde de eega heerlijke wijnen.
Toen onze flight aan de beurt was, wij waren de laatste omdat wij op 7 gestart waren, vroeg ik aan Dirk Jan: hoeveel birdies heb jij geslagen? Nog geen een, maar het gaat wel steeds beter. Ja, logisch als je 9 keer van dezelfde mat en hole afslaat. Wat gebeurt in onze flight, nu slaat Dirk Jan deze birdie wel. Dus onze flight was er niet in geslaagd Dirk Jan te verslaan. Na 18 holes 34 stableford, niet goed voor mijn doen. Maar toch tevreden. Want hoe vaak speel je in de buffer.
Wat mij persoonlijk verbaasde, was dat ik op mijn leeftijd nog fit en niet moe was. Nu werd door iedereen genoten van de welkome dranken en volop geëvalueerd. Je hoorde de spannendste verhalen. Snel genoeg gingen wij aan tafel, om te genieten van het uitgebreide en heerlijk buffet. Terwijl Ben Dingemans een prachtige speech hield, waarbij hij de sponsors door een mooi verhaal aan elkaar praatte.
Uiteindelijk volgde de prijsuitreiking. Eerst de individuele prijzen voor de CC, par 3/4 en pitch en putt afzonderlijk. Winnaar op de CC werd Marco Kraaijenzank, winnaar op de par 3/4 was Wilma Smits en op de P&P ging de eer naar Marja Kom en Karsten Dittmar. En tenslotte de overall prijs voor de challenge. De beste over de 3 rondes. Tot mijn verbazing werd mijn naam genoemd. Niet echt verwacht, ik had al scores gehoord van 43 stableford, maar deze deelnemer had blijkbaar op de andere rondes minder gescoord. Kortom, mij viel de eer te beurt. Om straks op deze beker te staan waarop eerder Ruediger Wenzel staat. Niet verkeerd toch.
Het maakt mij trots.
In de afronding werd er nog een soort tombola gehouden, zodat meerder deelnemers met iets naar huis konden gaan.
Dus nu wil ik de organisatie bedanken, voor deze geweldige dag. Teveel om op te noemen. En respect dat alles vlekkeloos verliep. Doe het maar, er komt meer bij kijken dan menigeen beseft. Alleen maar lof.
En naar ik nu begreep, mag ik volgend jaar deze titel verdedigen. Dus ben gelukkig weer uitgenodigd. Tot slot wil ik al mijn medeflightgenoten bedanken, want zonder hen had ik het niet gekund.
Hennie Janssen