[geenuitgelicht] 
Ook in 2018 hadden we ons opgegeven voor de wintercompetitie op de par 3-4 baan. Elk jaar weer spannend en ook het extra duwtje in de rug om met minder goed weer toch te gaan golfen. Daarbij, of je nou gewonnen hebt of niet, hole 19 is altijd het kadootje achteraf.

We zaten in de poule van 6 teams en zoals elk jaar regelde Bert vlot de afspraken, zodat we eind november bijna alle wedstrijden gespeeld hadden. In de pouleronden verliepen de wedstrijden voor ons zeer voorspoedig en we verloren geen wedstrijd, één wedstrijd werd 3-3. Dus………….werden we eerste in onze poule!

Daarna volgden de kruisfinales, eerste wedstrijd tegen Riet Verijdt en Marijke van Dam, spannende en leuke wedstrijd, deze wonnen we met 1up. De halve finale mochten we tegen Marianne Folkeringa en Marie-José Fransen, ook een heel leuk team maar volgens ons hadden ze erg veel last van de wind en regen, waardoor we uiteindelijk ook deze wedstrijd naar ons toe konden halen.

De finale moesten we tegen Miep en Herman Swarts spelen, ze kregen 8 slagen mee dus dat zou wel een aardige kluif worden.
Ook het weer was deze dag verre van optimaal, windkracht 5 en het dreigde steeds te regenen. Heel anders dan het weer waarin onze officiële wedstrijdleiding Loem verkeerde, volle zon en 30 graden in zuid Spanje.
Herman en Miep begonnen voortvarend en stonden na 5 holes 2up. Gelukkig kwamen wij daarna netjes terug en stond het na hole 9 weer gelijk. Op de tweede 9 gaan Herman en Miep weer heel goed van start en op hole 13 staan ze weer 2 up. Pas op hole 16 konden we eerste puntje van ze afsnoepen. Op hole 17 (par4) hebben ze 1 slag voordeel op ons. Na een mooie afslag van mij vraagt Bert “zal ik ervoor gaan of save spelen” (Save spelen zou betekenen dat als Miep en Herman geen verdere fout zouden maken we de hole maximaal konden halven en dus nog 1 down zouden blijven). Ik zeg tegen hem: “gewoon jouw ding doen en misschien valt dan maar op deze hole de beslissing”. Bert slaat een prachtige bal en ligt dus met slag twee op de green, ±8 mtr van de vlag. Herman slaat hun derde slag ook naar de green, maar deze rolt in de bunker. Miep slaat de bal iets te enthousiast uit de bunker waardoor de bal in de andere bunker terecht komt. Dan komt Herman weer in actie en brengt de bal prachtig vanuit de bunker in de buurt van de vlag maar uiteindelijk blijkt dit niet genoeg en winnen wij deze hole.
Dus met gelijke stand naar hole 18. Fijne hole grrrr, want het waaide vreselijk. Bert mocht als eerste afslaan en met alle geluk landde de bal op de green, Herman begon te twijfelen over z’n gekozen club en nam net zo als Bert ook houtje. De bal ging prima maar later bleek dat hij over de green was in het hoge gras. Lastige approach naar de green voor Miep, wij hoefden alleen nog maar te putten en de bal lag meer als prima. Dus……………….is het op hole 18 beslist en werden we kampioen. Hele mooie prestatie want als we nog een hole hadden moeten spelen op hole 1, dan had het zomaar anders kunnen zijn. Het was een mooie, sportieve maar spannende zaterdag.

We willen Miep en Herman nogmaals bedanken voor de uitermate spannende en sportieve wedstrijd en feliciteren met het behalen van de 2e plaats.
Natuurlijk Loem, Helen en Willy bedankt voor de organisatie en de ontzettend gezellige afsluiting en nazit van de winterfoursome.

Tot volgend jaar. Maar eerst allemaal genieten van een mooie lente en zomer.

Hartelijke groeten van Bert en Henriëtte Colin